HISTORIA BURSY

Powstanie Bursy Szkolnej Nr 1 w Warszawie datuje się na dzień 13 sierpnia 1948 roku. Wtedy to Katarzyna Maksimow przekazała aktem notarialnym nieruchomość przy ul. Długiej 20 w użytkowanie Towarzystwu Burs i Stypendiów Rzeczypospolitej Polskiej. Prezesem Towarzystwa był wówczas Wiktor Kordowicz. Z jego inicjatywy powstały w Warszawie trzy bursy, w tym nasza - przy ul. Długiej 18/20. Przyczynił się też do otrzymania środków finansowych na budowę placówki z Funduszu Odbudowy Stolicy. Budowa Bursy zakończona została w 1949 roku. Do 1951 była to palcówka dla chłopców ze średnich szkół muzycznych, a po przejęciu jej przez Dyrekcję Okręgu Szkolenia Zawodowego, stała się bursą żeńską.

Warunki, w jakich żyły i uczyły się wychowanki w latach 50-tych daleko odbiegały od dzisiejszych. Było ciasno - w Bursie mieszkało 220 dziewcząt, brak było sal do cichej nauki, pomocy naukowych, elementów dekoracyjnych w pomieszczeniach - oto obraz z tamtych lat. Sytuacja na lepsze zmieniać się zaczęła w latach 60-tych, gdy władze podjęły decyzję zmniejszenia liczby wychowanek. Decyzja ta pozwoliła na rozluźnienie sal mieszkalnych oraz wygospodarowanie dla każdej grupy pomieszczenia do nauki, a przyznane bursie fundusze umożliwiły wymianę sprzętu. Przeprowadzono szereg prac remontowych, w latach 1981-83 remont kapitalny. Pokryto dach blachą nierdzewną i wykonano elewację, na której umieszczono herby miast polskich, dla podkreślenia ich wkładu w odbudowę Warszawy i powstanie naszej bursy.

Bursa realizowała swoje zadania opiekuńczo wychowawcze bez przeszkód do dnia 10 listopada 1993 roku, kiedy to została wydana decyzja o jej likwidacji. Pomieszczenia miały zostać przekazane na biura kuratoryjne. W związku z zaistniałą sytuacją liczba mieszkanek i wychowawczyń zmniejszyła się znacząco, zaś tętniące dotąd życie zamarło. Jednak dzięki zaangażowaniu wielu osób bursa nie została zlikwidowana. 10 stycznia 1994 roku poprzednia decyzja została cofnięta przez Ministra Edukacji Narodowej, A. Łuczaka. Z początkiem nowego roku szkolnego 1994/1995 młodzież ponownie zaczęła napływać do bursy.

Od początku swojego istnienia bursa stwarzała dziewczętom nie tylko możliwość uczęszczania do stołecznych szkół, ale oferowała bogaty wachlarz zajęć edukacyjnych i kulturalno-naukowych. W 1975 roku bursa za osiągnięcia na polu opiekuńczo-wychowawczym otrzymała nagrodę Ministra Edukacji.

BURSA DZISIAJ

Również dzisiaj bursa stwarza możliwości wszechstronnego rozwoju swoim mieszkankom. Każda grupa korzysta z dofinansowania biletów do kin i teatrów. Organizowane są warsztaty psychoedukacyjne, spotkania ze specjalistami, obchodzimy wspólna Wigilię, pożegnania maturzystek i zakończenia roku szkolnego.

Obecnie przebywa w internacie 128 dziewcząt. Mieszkają w pokojach dwu-, trzy-, i czteroosobowych. Korzystają z sal do cichej nauki, mają do dyspozycji dobrze wyposażoną bibliotekę. Dziewczęta uczą się w szkołach ponadgimnazjalnych i policealnych. Niektóre łączą naukę z pracą, starając się pomóc swoim rodzinom. Wiele z nich uczęszcza na dodatkowe zajęcia, uczą się języków obcych, biorą udział w programach edukacyjnych, kółkach muzycznych, zajęciach teatralnych.

Bursa jest dla nas drugim domem, zaś my i nasze grono pedagogiczne tworzymy jedną, wielką, rozumiejącą się rodzinę.

Wiktor Kordowicz i jego tablica pamiątkowa wisząca w Bursie Nr 1